1. Αποθετήριο Παραδοτέων Υποτρόφων Δράσεων ΕΣΠΑ Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης 2017-2023
2. Όλο το Αποθετήριο
3. Υποψήφιοι διδάκτορες

Τύπος:	Διδακτορική διατριβή
Τίτλος:	La expresión de probabilidad, incertidumbre y conjetura en español y griego moderno
Εναλλακτικός τίτλος:	Η έκφραση της πιθανότητας, αβεβαιότητας και εικασίας στην ισπανική και ελληνική γλώσσα The expression of probability, uncertainly and conjecture in Spanish and in Modern Greek
Συγγραφέας:	[EL] Καμπούρη, Ζαχαρούλα[EN] Kampouri, Zacharoula
Επιβλέπων διατριβής:	[EL] Λεονταρίδη, Ελένη[EN] Leontaridi, Eleni
Συμβουλευτική επιτροπή:	[ES] Fernández González, Jesús [ES] López Jimeno, María del Amor
Ημερομηνία:	25/11/2021
Περίληψη:	Η παρούσα διδακτορική διατριβή έχει ως τίτλο Η έκφραση της πιθανότητας, της αβεβαιότητας και εικασίας στην Ισπανική και Ελληνική γλώσσα. Σε αυτή την εργασία έγινε μια προσπάθεια προσέγγισης της λειτουργίας των χρόνων του μέλλοντα της οριστικής έγκλισης στα Ισπανικά και τα Νέα Ελληνικά. Αρχικά, παρουσιάζονται οι λόγοι που ώθησαν το ερευνητικό μας ενδιαφέρον στον συγκεκριμένο τομέα. Πιο συγκεκριμένα, γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι σε έναν κόσμο κάθε φορά όλο και πιο παγκοσμιοποιημένο, όπου είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη εκμάθησης ξένων γλωσσών, η Ισπανική κερδίζει συνεχώς έδαφος στις προτιμήσεις των Ελλήνων σπουδαστών. Η Ελληνική και η Ισπανική παρουσιάζουν ομοιότητες σε επίπεδο φωνητικής, φωνολογίας, σύνταξης και σημασιολογίας, ωστόσο το πεδίο της γλωσσολογικής έρευνας ανάμεσα σε αυτές τις δύο γλώσσες είναι ακόμη παρθένο. Σε αυτή τη μελέτη επιλέχθηκε το πεδίο του ρηματικού παραδείγματος, το οποίο αποτελεί ένα από τα κατεξοχήν πεδία στα οποία εντοπίζονται λάθη κατά την εκμάθηση της Ισπανικής από Έλληνες σπουδαστές, και ειδικότερα το πεδίο των αποκαλούμενων «μελλοντικών χρόνων». Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι οι χρόνοι δεν παρουσιάζουν μόνο χρονικά γεγονότα αλλά έχουν την ικανότητα να εκφράσουν μη χρονικά περιεχόμενα και να μεταφέρουν μηνύματα πέρα από συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια, σε αυτή την εργασία αναζητήθηκε στο πεδίο των μελλοντικών χρόνων η μελέτη των μηχανισμών μέσω των οποίων οι παραπάνω χρόνοι εκφράζουν πιθανότητα, αμφιβολία και εικασία. Ο στόχος αυτής της διατριβής είναι να εξηγήσει επαρκώς τις ομοιότητες και τις διαφορές που παρουσιάζουν οι χρόνοι του μέλλοντα και της υποθετικής στην οριστική έγκλιση στα Ισπανικά και Ελληνικά αντίστοιχα. Για το σκοπό αυτό, στηριχθήκαμε στη θεωρία της χρονικότητας, όπως προτάθηκε για τα Ισπανικά από τον Veiga (2008) και εν συνεχεία τροποποιήθηκε και εξελίχθηκε σε επόμενα έργα (μεταξύ άλλων Veiga 2012, 2013, 2015a, 2015b, 2020; Leontaridi 2019), προσαρμόζοντάς την ταυτόχρονα στη δομή του ελληνικού ρηματικού παραδείγματος. Η γλωσσολογική ανάλυση έδειξε ότι οι συμπτώσεις στις κατηγορίες της χρονικότητας και της χρονικής μετατόπισης που χαρακτηρίζουν τις δύο γλώσσες καθιστούν δυνατή την παραδοχή συστηματικών παραλληλισμών, τόσο σε σχέση με τις «ορθές» όσο και τις «μετατοπισμένες» χρήσεις των εν λόγω ρηματικών τύπων. Αναλυτικότερα, οι ρηματικοί τύποι που μελετήθηκαν είναι οι ακόλουθοι: futuro simple cantaré, condicional simple cantaría, futuro compuesto habré cantado, condicional compuesto habría cantado στα Ισπανικά και μη συνοπτικός μέλλοντας θα γράφω, συνοπτικός μέλλοντας θα γράψω, τετελεσμένος μέλλοντας θα έχω γράψει, υποθετική θα έγραφα (θα έγραψα), τετελεσμένη υποθετική θα είχα γράψει στα Νέα Ελληνικά. Γίνεται μια εκτενής αναφορά στις εγκλίσεις και στους χρόνους των δύο γλωσσών ενώ ταυτόχρονα παραθέτουμε και συγκρίνουμε διαφορετικές γλωσσολογικές προσεγγίσεις. Η θεωρία του Veiga και το διανυσματικό του μοντέλο, στο οποίο βασίστηκε η συγκεκριμένη εργασία για να εξηγήσει τη λειτουργία των χρονικών συστημάτων τόσο στα Ισπανικά όσο και στα Νέα Ελληνικά, αναλύεται διεξοδικά. Γίνεται ειδική αναφορά στη γραμματική κατηγορία της όψης του ρήματος μιας και στα δύο γλωσσικά συστήματα κατέχει σημαντική θέση. Οι ρηματικοί τύποι του μέλλοντα και της υποθετικής εξετάζονται μεθοδικά και παρουσιάζονται τόσο οι ορθές όσο και οι χρονικά μετατοπισμένες χρήσεις τους. Η ανάλυση συνοδεύεται από πληθώρα παραδειγμάτων και πινάκων που συνοψίζουν αυτές τις χρονικές αντικαταστάσεις. Με αυτό τον τρόπο διαπιστώνεται ότι οι ορθές χρήσεις των ρηματικών τύπων εκφράζουν χρονική αξία, ενώ οι μετατοπισμένες χρήσεις συνεπάγονται την εμφάνιση εγκλιτικών στοιχείων όπως πιθανότητα, αμφιβολία και εικασία. Εν κατακλείδι, διαπιστώνεται πως η θεωρία του Veiga έχει τη δυνατότητα να εξηγήσει με συνοπτικό τρόπο τη χρήση των χρονικών τύπων του μέλλοντα και της υποθετικής τόσο για τα Ισπανικά όσο και για τα Ελληνικά. Στόχος της έρευνας ήταν να βρεθεί μια θεωρία που να είναι ικανή να προσαρμοστεί σε κάθε ρηματικό τύπο χωρίς να αφήνει κενά στην ερμηνεία της συνολικής λειτουργίας και χρήσης αυτών των τύπων. Τα παραδείγματα όπως και οι διανυσματικοί τύποι που χρησιμοποιήθηκαν αποδεικνύουν τις ομοιότητες που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο γλώσσες καθώς και την πολυλειτουργικότητα των ρηματικών τους τύπων. Όσον αφορά τους ρηματικούς τύπους που εξετάστηκαν, παρατηρήθηκε πως ο τύπος cantaré που αναφέρεται χρονικά στον μέλλοντα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θέση του ενεστώτα δηλαδή στη θέση του canto για να εκφράσει πιθανότητα, το ίδιο όμως συμβαίνει και στον τύπο θα γράφω, δηλαδή, μπορεί να αντικαταστήσει τον τύπο γράφω για να εκφράσει πιθανότητα και εικασία, εν αντιθέσει με τον τύπο θα γράψω που έχει μόνο χρονική μελλοντική αναφορά. Παρομοίως, ο τύπος cantaría στα ισπανικά μπορεί να εκφράσει πιθανότητα αν χρησιμοποιηθεί στη θέση του cantaba ή και του canté. Στα νέα ελληνικά οι αντίστοιχοι τύποι θα έγραψα και θα έγραφα θεωρούνται δύσχρηστοι. Όταν χρησιμοποιείται ο τύπος θα έγραψα ή θα έγραφα στη θέση των τύπων έγραψα και έγραφα αντίστοιχα εκφράζεται πιθανότητα. Θα πρέπει να τονιστεί πως ο τύπος θα έγραψα έχει αναφορά παρελθοντική, εν αντιθέσει με τον τύπο θα έγραφα που μπορεί να έχει αναφορά τόσο παροντική όσο και μελλοντική. Ο τύπος habré cantado αν χρησιμοποιηθεί στη θέση του he cantado, όπως και ο τύπος habría cantado στη θέση του había cantado αποκτούν εγκλιτική χροιά πιθανότητας. Το ίδιο συμβαίνει και με τους τύπους θα έχω γράψει αν χρησιμοποιηθεί στη θέση του έχω γράψει, και θα είχα γράψει στη θέση του είχα γράψει. Το βασικότερο συμπέρασμα της έρευνάς μας είναι κατά τη γνώμη μας το γεγονός ότι είναι δυνατόν να κάνουμε λόγο για συστημικές ομοιότητες ανάμεσα στις δύο γλώσσες, αναφορικά με τη λειτουργία των χρόνων που εξετάστηκαν. Ως εκ τούτου, οι μετατοπισμένες χρήσεις δεν αποτελούν εξαίρεση αλλά με βάση συγκεκριμένες κατηγορίες χρονικής μετατόπισης μπορούν να συστηματοποιηθούν και να ερμηνευθούν στο πλαίσιο μιας γενικότερης ερμηνευτικής θεώρησης της εγκλιτικής και χρονικής πολυλειτουργικότητας που χαρακτηρίζει το ισπανικό αλλά και το ελληνικό ρηματικό παράδειγμα. Λέξεις κλειδιά: Έγκλιση, οριστική, χρόνος, μέλλοντας, υποθετική, χρονικότητα, χρονικές σχέσεις, εγκλιτικές λειτουργίες, εικασία, πιθανότητα, υστερόχρονο, χρονική μετατόπιση. This doctoral dissertation, entitled The expression of probability, uncertainly and conjecture in Spanish and in Modern Greek, deals with the future tenses of the Indicative in Spanish and in Modern Greek, starting with the reasons that aroused our research interest in this field. In a constantly globalized world, the need for foreign language learning is imperative. In particular, Spanish continuously gains ground in the preferences of Greek students. Greek and Spanish share similarities in terms of phonetics, phonology, syntax and semantics, nevertheless the field of linguistic research between these languages remains relatively virgin. For this study we have chosen to study the field of the verbal paradigm, one of the fields where a high number of errors by Greek learners of Spanish are detected and especially the field of the "future tenses”. Considering that tenses do not only express temporal events but also have the capacity to express extratemporal content and meanings that do not always correspond to the value that is traditionally assigned to them, we try to study the mechanisms through the future tenses express probability, uncertainty and conjecture. The present study aims to adequately characterize and explain linguistic affinities and divergences, through a contrastive analysis perspective, of the future and conditional tenses of the Spanish and Greek indicative. For this, we base our analysis on the theory of temporality as proposed for Spanish by Veiga (2008) and elaborated in several subsequent works (among others Veiga 2012, 2013, 2015a, 2015b, 2020; Leontaridi 2019), adapting it at the same time, to the structure of the Greek verbal paradigm. The analysis of the linguistic facts has revealed that the coincidences in the categories of temporality and temporal dislocation that characterize the two languages makes it possible to explain both ‘straight’ and ‘dislocated’ uses of a verbal form, and at the same time show that as far as the latter are concerned, we are dealing with systematic rather than ‘idiomatic’ uses in both languages. Key words: Mood, indicative, tense, future, conditional, temporality, temporal relations, modal functions, conjecture, possibility, posteriority, temporal dislocation.
Γλώσσα:	Ισπανικά
Τόπος δημοσίευσης:	Θεσσαλονίκη, Ελλάδα; Thessaloniki, Greece
Σελίδες:	361
Θεματική κατηγορία:	[EL] Γλώσσα και Γλωσσολογία[EN] Language and Linguistics
Λέξεις-κλειδιά:	Έγκλιση; οριστική; χρόνος; μέλλοντας; υποθετική; χρονικότητα; χρονικές σχέσεις; εγκλιτικές λειτουργίες; εικασία; πιθανότητα; υστερόχρονο; χρονική μετατόπιση; Mood; indicative; tense; future; conditional; temporality; temporal relations; modal functions; conjecture; possibility; posteriority; temporal dislocation
Κάτοχος πνευματικών δικαιωμάτων:	©2021 Καμπούρη Ζαχαρούλα
Όροι και προϋποθέσεις δικαιωμάτων:	Creative Commons Αναφορά Όχι Παράγωγα Έργα Μη Εμπορική Χρήση (CC BY-NC-ND): Η άδεια αυτή επιτρέπει στο χρήστη να χρησιμοποιεί και μοιράζεται το αδειοδοτούμενο περιεχόμενο με την προϋπόθεση να κάνει αναφορά στο δημιουργό (π.χ. το συγγραφέα), το δικαιούχο (π.χ. τον εκδότη) και το φορέα που κάνει το περιεχόμενο διαθέσιμο (π.χ. το ΕΚΤ). Δεν επιτρέπει στο χρήστη να χρησιμοποιεί ή μοιράζεται το πρωτότυπο περιεχόμενο για εμπορικούς σκοπούς. Τέλος δεν επιτρέπει στο χρήστη να δημιουργεί νέα έργα βασισμένα στο πρωτότυπο περιεχόμενο. CC BY-NC-ND 4.0 DEED Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International
Διατίθεται ανοιχτά στην τοποθεσία:	https://www.academia.edu/107790666/The_expression_of_probability_uncertainly_and_conjecture_in_Spanish_and_in_Modern_Greek https://zenodo.org/record/8418561
Σημειώσεις:	Η διδακτορική διατριβή υλοποιήθηκε με υποτροφία του ΙΚΥ η οποία χρηματοδοτήθηκε από την Πράξη «ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ» από πόρους του ΕΠ «Ανάπτυξη Ανθρωπίνου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση», 2014-2020.
Εμφανίζεται στις συλλογές:	Υποψήφιοι διδάκτορες