Παρακαλώ χρησιμοποιήστε αυτό το αναγνωριστικό για να παραπέμψετε ή να δημιουργήσετε σύνδεσμο προς αυτό το τεκμήριο: https://hdl.handle.net/123456789/465
Τύπος: Διδακτορική διατριβή
Τίτλος: Συμπεριφορική και νευροαπεικονιστική μελέτη του χρόνου αντίδρασης σε ένα στοιχειώδες έργο λήψης απόφασης: συγκριτική ανάλυση ασθενών με σχιζοφρένεια και ασθενών με νόσο πάρκινσον
Συγγραφέας: [EL] Παππά, Ελένη[EN] Pappa, Elenisemantics logo
Επιβλέπων διατριβής: [EL] Ευδοκιμίδης, Ιωάννης[EN] Evdokimidis, Ioannissemantics logo
Συμβουλευτική επιτροπή: [EL] Σμυρνής, Νικόλαος[EN] Smyrnis, Nikolaossemantics logo
[EL] Πόταγας, Κώστας[EN] Potagas, Constantinsemantics logo
Ημερομηνία: 06/11/2020
Περίληψη: Σκοπός: Διαταραχές των γνωστικών λειτουργιών, συμπεριλαμβανομένης της διαδικασίας ταχείας λήψης απόφασης, έχουν περιγραφεί τόσο στη Σχιζοφρένεια όσο και στη Νόσο Πάρκινσον. Και οι δύο διαταραχές χαρακτηρίζονται από μειωμένα επίπεδα ντοπαμίνης στον προμετωπιαίο φλοιό. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το κατά πόσο τα κοινά ελλείμματα που εμφανίζονται στις δύο διαταραχές οφείλονται σε ένα κοινό νευροφυσιολογικό υπόστρωμα στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ). Μέθοδος: 30 ασθενείς με Σχιζοφρένεια υπό φαρμακευτική αγωγή και 30 υγιείς μάρτυρες αυτών εξομοιωμένοι ως προς το φύλο και την ηλικία καθώς και 24 ασθενείς με Νόσο Πάρκινσον και 28 υγιείς μάρτυρες αυτών εξομοιωμένοι ως προς το φύλο και την ηλικία ολοκλήρωσαν ένα έργο λήψης απόφασης δύο επιλογών γνωστό ως Eriksen Flanker task ενώ ταυτόχρονα γινόταν λειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (fMRI). Οι συμπεριφορικοί δείκτες προς ανάλυση περιελάμβαναν την ακρίβεια, τον μέσο χρόνο αντίδρασης (μέσος Χ.Α), την τυπική απόκλιση του χρόνου αντίδρασης (τυπική απόκλιση Χ.Α) καθώς και τις τρεις παραμέτρους του μοντέλου ex-Gaussian (mu, sigma και tau) για τον Χ.Α. Συμπεριφορικά αποτελέσματα: Οι ασθενείς με Σχιζοφρένεια εμφάνισαν υψηλότερους χρόνους αντίδρασης (μέσος Χ.Α και παράμετρος mu) συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. H διαφορά αυτή παρατηρήθηκε ακόμη μεγαλύτερη για τους ασθενείς συγκριτικά με τους υγιείς μάρτυρες στις δύσκολες συγκριτικά με τις εύκολες δοκιμές του έργου επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη ελλείμματος στη λειτουργία χωρικής προσοχής στη Σχιζοφρένεια. Επιπλέον, παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντικά αυξημένη ενδο-ατομική διακύμανση (τυπική απόκλιση του Χ.Α και παράμετροι sigma και tau) για τους ασθενείς με Σχιζοφρένεια συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου χωρίς ωστόσο να παρατηρηθεί κάποια στατιστικά σημαντική επίδραση του τύπου της δοκιμής στους δείκτες αυτούς. Σε αντίθεση με τη Σχιζοφρένεια, οι ασθενείς με Νόσο Πάρκινσον δεν παρουσίασαν στατιστικά σημαντικές διαφορές από την αντίστοιχη ομάδα ελέγχου σε κανέναν από τους υπό μελέτη συμπεριφορικούς δείκτες (ακρίβεια, μέσος Χ.Α, τυπική απόκλιση Χ.Α, παράμετροι mu, sigma και tau). Νευροαπεικονιστικά αποτελέσματα: Οι δύσκολες δοκιμές (επίδραση τύπου δοκιμής) οδήγησαν στην ενεργοποίηση μετωπιαίων και βρεγματικών -δεξιών κυρίως- φλοιωδών περιοχών στους ασθενείς με Πάρκινσον και στην αντίστοιχη ομάδα ελέγχου. Μια πιο εκτεταμένη αμφίπλευρη ενεργοποίηση μετωπιαίων και βρεγματικών περιοχών παρατηρήθηκε για τους ασθενείς με Σχιζοφρένεια και τους υγιείς μάρτυρες αυτών στις δύσκολες συγκριτικά με τις εύκολες δοκιμές (επίδραση τύπου δοκιμής). Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι ασθενείς με Σχιζοφρένεια ενεργοποίησαν λιγότερο κάποιες συγκεκριμένες φλοιώδεις περιοχές συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου ανεξάρτητα από τον τύπο της δοκιμής (εύκολη ή δύσκολη). Δεν παρατηρήθηκαν αντίστοιχα ευρήματα διαφορών στην εγκεφαλική ενεργοποίηση των ασθενών με Πάρκινσον συγκριτικά με την αντίστοιχη ομάδα ελέγχου. Επιπλέον, η υπο-ενεργοποίηση ιδιαίτερα της περιοχής του ραχιαίου προμετωπιαίου φλοιού στους ασθενείς με Σχιζοφρένεια συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου βρέθηκε να σχετίζεται με μεγαλύτερη διακύμανση στους Χ.Α (κυρίως με την παράμετρο tau). Δεν παρατηρήθηκε αντίστοιχη συσχέτιση μεταξύ συμπεριφορικών δεικτών και εγκεφαλικής ενεργοποίησης στους ασθενείς με Πάρκινσον. Συμπεράσματα: Η υπο-ενεργοποίηση του δεξιού προμετωπιαίου φλοιού φαίνεται να προβλέπει την αυξημένη ενδο-ατομική διακύμανση στη Σχιζοφρένεια. Αυτό το εύρημα δεν φαίνεται να σχετίζεται με τη λειτουργία της χωρικής προσοχής αλλά πιθανότατα συνδέεται με τη λειτουργία ανασταλτικού ελέγχου. Τόσο τα συμπεριφορικά όσο και τα νευροαπεικονιστικά αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η αύξηση του Χ.Α και της ενδο-ατομικής μεταβλητότητας αυτού στη διαδικασία ταχείας λήψης απόφασης καθώς και η σχετική με την αύξηση της ενδο-ατομικής μεταβλητότητας του Χ.Α υπο-ενεργοποίηση του προμετωπιαίου φλοιού παρατηρείται μόνο στη Σχιζοφρένεια. Η αντίστοιχη λειτουργία στη Νόσο Πάρκινσον φαίνεται γενικά άθεικτη.
Γλώσσα: Ελληνικά
Τόπος δημοσίευσης: Αθήνα, Ελλάδα
Σελίδες: 134
Θεματική κατηγορία: [EL] Νευροεπιστήμες[EN] Neurosciencessemantics logo
Λέξεις-κλειδιά: ΣχιζοφρένειαΠάρκινσονλειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμούΔοκιμασία Eriksen Flankerχρόνος αντίδρασηςκατανομή Gauss
Κάτοχος πνευματικών δικαιωμάτων: © Παππά Ελένη
Εμφανίζεται στις συλλογές:Υποψήφιοι διδάκτορες

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο:
Αρχείο Περιγραφή ΣελίδεςΜέγεθοςΜορφότυποςΈκδοσηΆδεια
Διδακτορική Διατριβή Ελένη Παππα.pdf134 σελίδες2.82 MBAdobe PDFΤου συγγραφέα (pre-refereeing)ccbyncΔείτε/ανοίξτε